Things that make me smile #6 - Mijn Marley(s)

Things that make me smile #6 - Mijn Marley(s)

Portomonee *check*, sleutels *check* en telefoon *check*. Mijn vaste routine voor de standaarduitrusting. Daar is een half jaartje geleden nog een 4e voorwerp bijgekomen. Mijn Marley headphone.

Hoe onwetend was ik al die jaren dat ik (goedkope) earplugs heb gebruikt. Onderweg luisterend naar wat klanken die uit de kleine oordopjes kwamen. Dan ging na een paar weken ook nog de kwaliteit achteruit en voor ik het wist zat ik op de fiets nog maar naar één oortje te luisteren op 20% van de kwaliteit die het oorspronkelijk had. Dan maar weer nieuwe kopen...

Tot een half jaartje geleden. Toen besloot ik iets meer uit te geven en eens een goeie headset te kopen. Ik kwam al snel uit bij The House of Marley sectie die (in mijn beleving) één van de merken was die net iets meer de nadruk legt op de lage tonen. Net iets dieper en warmer klonk het en als bassjunky heb ik dat wel nodig...

Mijn Marley hoef ik niet te checken of ik 'm bij me heb. Hij zal eerder operatief verwijderd moeten worden dan dat ik 'm per ongeluk thuis laat liggen. Op de fiets naar mijn werk, tijdens het hardlopen, starend uit het raam van de trein of gewoon lekker chillend op bed... Ik geniet van alle mooie warme tonen en vibes die het me brengt.

Misschien vind je dit alles een beetje overdreven om een simpele koptelefoon. Of misschien klink ik een beetje als een fanboy door hem "mijn Marley" te noemen... Maar een half jaar geleden is er een stukje muziekbeleving bij gekomen die ik inmiddels onmisbaar acht in mijn leven. En het is een beleving die me blij maakt. Elke dag weer.

PS het zijn ook heerlijke oorwarmers

Things that make me smile #5 - Rondleiden in Het Utrechts Archief

Things that make me smile #5 - Rondleiden in Het Utrechts Archief

In 2008 liep ik nietsvermoedend het voormalig gerechtsgebouw van Utrecht binnen. In het kader van museale toepassingen op lesprogramma's voor scholen was een bezoekje aan Het Utrechts Archief een van de onderdelen van de lerarenopleiding. Het klinkt nu al saai, niet? Ik vond destijds in ieder geval van wel.

Een archief? Waarschijnlijk een stoffig gebouw met lange rijen kasten netjes geordend papierwerk waar ongetwijfeld wat interessante dingen tussen zouden zitten, maar niet voor mij op die vroege ochtend... Toen werd ik opeens verrast met een dynamische rondleiding vol spannende verhalen over de stad Utrecht. Het archief had zich er net nieuw gevestigd en kosten noch moeite waren bespaard gebleven om een levendig beeld te geven van de dingen die je allemaal in een archief kunt vinden. En naast al het tentoongestelde materiaal is het gebouw zelf ook een boeiend archiefstuk. Van de monniken van de Paulusabdij tot de grieffiers van de rechtbank. Er hebben een hoop verschillende mensen rondgelopen op die plek.

Terloops werd er gevraagd of er nog iemand interesse had hier ook als rondleider aan de slag te gaan en daar hoefde ik geen moment over te twijfelen. Ik was overstag en als getogen Utrechter leek het me hartstikke leuk om me op deze manier te verdiepen in de geschiedenis van Utrecht.

Inmiddels werk ik er alweer een aantal jaartjes. Ik ken tal van verhalen over de stad en word eens in de zoveel tijd weer verrast en verrijkt met een mooie nieuwe tentoonstelling. Vorige week had ik nog 28 jengelende stuiterballen van een basisschool voor me. Vanochtend werd ik mijn bed uit gebeld of ik vandaag last minute een personeelsuitje kon doen. Vaak weet ik zulke groepen net zo positief te verrassen als mijn eerste keer en de reacties die ik na afloop krijg zijn naast het salaris een prima fooi. Zo ook vandaag weer.

Voor als jullie ook eens een kijkje in het archief willen nemen. Je kan er van dinsdag t/m zondag gratis naar binnen lopen. Voor een rondleiding moet je in principe betalen, maar voor vrienden en bekenden doe ik het met alle liefde gratis. Laat maar weten. :)

Things that make me s̶m̶i̶l̶e̶ grateful #4 - het leven

Things that make me s̶m̶i̶l̶e̶  grateful #4 - het leven

Dagelijks probeer ik een stukje van mijn leven te delen waar ik blij en/of vrolijk van word. Dingen die me gelukkig maken in het leven. Vandaag ga ik daar voor één keer van afwijken. Vandaag staat mijn hoofd er even niet naar omdat ik gisteren met de neus op de feiten ben gedrukt over de vergankelijkheid van het leven.

Gisteren moesten we met Eddie's 1 darten in een kantine van de sporthal in Den Dolder. Alles wees erop dat het een gezellige avond ging worden met een leuke tegenstander. Vroeg op de avond tijdens de eerste partij nam de avond echter een bizarre wending. Harm, een speler van de tegenpartij, werd onwel, klapte met zijn hoofd tegen de tafel, kreeg een epileptische aanval welke vervolgens overging in een hartstilstand. En dat alles nog geen meter voor mijn neus. Een moment van machteloosheid volgde. Met reanimatie en hartmassage werd de tijd overbrugt tot de hulpdiensten ter plekke waren die gelukkig niet lang op zich lieten wachten. En deze hebben het voor elkaar gekregen om de ademhaling en hartslag weer op gang te brengen. Inmiddels ligt hij in het ziekenhuis waar hij in slaap wordt gehouden zodat hij hopelijk weer optimaal herstelt... Dat is nog even afwachten.

Het besef dat het allemaal anders had kunnen aflopen zit er dan ook goed in. En dat spookte vandaag door mijn hoofd. Het is een cliché die je vaak voorbij hoort komen, maar daarom niet minder waar: Geniet van het leven, want het kan plots voorbij zijn. Je hoeft er niet altijd aan te denken, dat zou ook niet gezond zijn, maar af en toe stilstaan bij deze vergankelijkheid doet je de kleinere dingen wel waarderen. Niet almaar succes in de toekomst najagen, maar ook het heden in je hart sluiten. Juist daarom ben ik extra gemotiveerd om de lijst compleet te maken met die kleine en grote dingen die mijn leven mooi maken. Maar vandaag even niet. Ook al ken ik hem niet persoonlijk, vandaag gaan mijn gedachte even uit naar Harm en hoop ik dat hij snel beter wordt.

(Woensdag 27 november, gedachten door de dag heen)

Things that make me smile #3 - Zen op je werk komen

Things that make me smile #3 - Zen op je werk komen

In de "vroege" ochtend als de grote vervoersstromen richting het werk gaan pak ik de afslag Amelisweerd en fiets ik stiekum (want voetgangersgebied...) door het verlaten bos aan de oostkant van Utrecht. Vaak erg mooi in de ochtenduren. En heel soms exceptioneel prachtig... Zo ook vanmorgen. Ondanks dat het een tikkie te koud was naar mijn zin werd dat ruimschoots goedgemaakt door de mooie misten die over het landschap slingerden en de stralen zon die tussen de bomen doorschoten. Ik begin mijn werkdag helemaal zen met uitzicht op een dampende krommerijn. Hopen dat de gasten die langs komen dat ook een beetje zen zijn. Een fijne dag allemaal!

 

  

(Dinsdag 26 november, 08:30 uitzicht vanuit de spoelkeuken van het theehuis vlak voor ik moet werken)  

Things that make me smile #2 - De Munt

Things that make me smile #2 - De Munt

Terwijl de zon de kade opwarmt, zwermen mensen voorbij fietsen en roeiers startklaar liggen om het Merwedekanaal over te schieten kun je hier heerlijk langs de kant zitten met een paar biertjes of een fles wijn.

Uitzicht op een monumentaal pand waar al ons muntgeld nog altijd geslagen wordt. Of iets verderop de prachtige oude industriële sojafabriek die ze redelijk in stand hebben gehouden ondanks de hevige verbouwing.

Voor een van mijn eerste vriendinnetjes kwam ik hier vroeger vaak voorbij fietsen en dit vond ik toen al één van de meest interessante stukjes van de route. Nu is het één van de plekken waar ik mijn hardlooproutes af en toe langs laat lopen. En ik kan niet wachten tot het weer warm genoeg is om onder het genot van een goed gesprek en een paar biertjes de kade weer te voelen opwarmen.

(Maandag 25 november, 15:20 langs de Muntkade tijdens het hardlopen)

Things that make me smile #1 - Le Peuple de l'Herbe

Things that make me smile #1 - Le Peuple de l'Herbe

Op festivals niet de hele dag bij de mainstage blijven hangen kan zijn vruchten afwerpen. Je weet niet altijd wat je te wachten staat. Soms is het crap, soms matig, maar soms stuit je op zo'n bandje dat geweldig is. En als zo'n bandje weer in Nederland langskomt hoef ik niet lang te twijfelen om kaartjes te kopen.

Le Peuple de l'Herbe staat vanavond in Amsterdam in de Sugarfactory. Een energieke, vrolijke, Franse band met toeters, drums, scratchtable en een ontzettend goeie beatboxer. Het is misschien een beetje op de zaken vooruit lopen, maar ik denk dat ze vanavond een prima invulling gaan zijn van mijn eerste "Things that make me smile".

(Zondag 23 november, 20:15 in de Sugarfactory in Amsterdam met Annemarije, Jessica en Martijn Pas)

Things that make me smile #0 - Intro

Things that make me smile #0 - Intro

Facebook heeft zo zijn ups en downs. Zo vind ik het onwijs leuk om vakantiefoto's voorbij te zien komen uit alle hoeken van de wereld, de uitstapjes die vrienden in Nederland maken of de gebeurtenissen op persoonlijk vlak; ook van degene die ik misschien maar één keer per jaar (of miner) zie.

Echter komt er (al een tijdje) zoveel pulp voorbij op facebook... Hele onpersoonlijke dingen als challenges, IQtestjes, spelverzoeken of geniale-filmpjes-die-je-leven-veranderen. Maar ook steeds meer negativiteit in de vorm van nieuwsberichten over geweld, hufterigheid en misdaad met als context "Waar gaat het heen met deze maatschappij?!?". Om nog maar te zwijgen van de zwarte pieten discussie waar ik inmiddels een beetje verdrietig van word. Van die nationale discussies die "vroeger" onder het genot van 20 bier aan de toog werden uitgevochten en waar een punt achter werd gezet op het moment dat de barman "laatste ronde!" riep. Wat mij betreft iets teveel onpersoonlijke, zinloze en negatieve vibes die op facebook (en internet) rondzwerven.

Een vriendin van me (Anne) heeft net haar 100e "Thing that makes me smile" gepost. Ik ga vanaf morgen ook eens proberen 100 dagen achter elkaar iets te te posten waar ik vrolijk van wordt. Een beleving, een overpeinzing, een foto, een verhaaltje. Het zal soms best uitdagend zijn om iets te vinden, maar het leert je denk ik ook naar de kleine dingen te zoeken en ze te waarderen. Ik hoop daarmee de komende tijd een klein beetje bij te dragen aan een glimlach op jullie gezichten. En zo niet dan heb ik straks in ieder geval een naslagwerk van 100 dingen die mij gelukkig maken in het leven.